Het vertrouwde Indië waren we eigenlijk al kwijt vanaf de dag dat de Japanners in 1942 onze kolonie binnenvielen. Maar in 1949 zag een telg van de Lensvelt-bakkersfamilie door het openen van restaurant Garoeda aan de Kneuterdijk kans zijn Indische leventje hier weer op te pakken. Het eten, de service, de inrichting, de kunstvoorwerpen, de muziek, alles ademde de vooroorlogse sfeer van de Gordel van Smaragd.

En heel Den Haag kwam er graag. Liet zich jarenlang klassieke rijsttafels voorzetten door in witte, gesteven jasjes gestoken bediendes met toppies op. Tijdens het eten wachtten die geduldig vlak achter je stoel, en dan hoopte je dat ze niet alle geheimen, roddels en grappen konden verstaan die een uitgebreid diner vaak zo genoeglijk maken.

Maar investeringen in het verouderde huurpand (jugendstil) bleven uit, de keuken verloor zijn goede reputatie en in 2020 ging Garoeda failliet. Eigenaar Peter ’t Mannetje moest het na bijna veertig jaar opgeven. De stad had vaker Indonesische restaurants van naam verloren, maar Den Haag zonder Garoeda? Dat was als Singapore zonder Raffles. Zelfs in de Gouden Koets leek men elkaar elk jaar bij het langsrijden aan te stoten: ‘Op de terugweg nog even stoppen voor saté met longtong.’

Garoeda

Waardoor was Garoeda, ‘half mens, half adelaar’, gesneuveld? Lustte de jeugd geen nasi meer? “Natuurlijk zijn ze nog gek op Indonesisch eten. Het is in Den Haag toch een soort levensstijl geworden: eenmaal in de week Indisch eten. En Indisch blijft natuurlijk comfortfood, het is áltijd lekker,” zeggen Mady Wigleven (41) en Sophie Hadjidakis (33) vol vertrouwen.

Dit vrolijke, ervaren tweetal én Richard van Leeuwen, Mady’s levenspartner en mede-eigenaar van de Horeca Groep Leiden & The Harbour Group, zijn als nieuwe eigenaren sinds 2021 de redders van Garoeda. Zij openen zondag 20 februari op de hoek van de Kneuterdijk (18A) en de Heulstraat ‘Garuda by Ron Gastrobar Indonesia’.

Als franchise en volgens concept van de andere Ron Gastrobars Indonesia in het land van topkok Ron Blaauw en zijn executive chef Agus Hermawan. Verfijnd Indonesisch eten, op creatieve en moderne wijze gepresenteerd maar met de authentieke smaken. Van streetfood tot rijsttafels. “En op de bovenste verdieping heb je dan een cocktailbar met uitzicht over het Lange Voorhout en de Kneuterdijk. Dat wordt dé hotspot van Den Haag,” voorspelt Mady nu al.

The Harbour ClubZij begeleidde met haar ‘fantastische bouwteam’ de hele verbouwing en inrichting van Garuda, Sophie zal met haar werkervaring de kar gaan trekken en in het restaurant werkzaam zijn als operationeel manager. Hun ogen stralen als ze in The Harbour Club boven in gebouw BINK36, nog voor de opening van Garuda, uitleg geven. Sophie: “Garoeda is internationaal bekend en er zijn zoveel mensen die de zaak een warm hart toedragen.”

Mady: “Toen we daar de eerste keer binnen gingen kijken, stroomde het water uit alle plafonds. Op de vierde etage zagen we het keukentje: laag plafond, dichtgetimmerde ramen en een golvende, stenen vloer. Het was bijna onmenselijk om daar te werken.” Sophie: “Het fornuis was maar zeventig centimeter hoog, was echt ontworpen voor superkleine mensen.”

Maar wie eenmaal van Garoeda houdt, kijkt voorbij zulke obstakels. De ‘zolderkeuken’ herrees in moderne maten, is nu high-end en is gevestigd op de begane grond. Mady en Sophie: “Veel dingen zijn ook behouden, zoals pilaren met mozaïek en marmer, de balustrade van de vide naar de begane grond, de klapdeurtjes naar iedere verdieping en de adelaar op de trap naar beneden.

En wat werd ontdekt achter het behang of in het cement (tekeningen, poppetjes), is in ere hersteld. De andere zaken zijn best wel jungle-achtig ingericht. Maar dit is in een nieuw jasje gestoken, met weer een eigen twist qua behangkeuze en materiaalkeuze, maar er kwamen wel dezelfde elementen in terug. Het is een lust om te zien. Echt iets van nú, maar wel duidelijk Indisch georiënteerd. Het heeft allure.”

Bamboe-vibe

De warme, jungalow sfeer, met onder meer het rieten behang, zorgt voor een Indische bamboe-vibe, er zijn ook donkere kleuren, bepaalde zittingen van stoelen zijn van leer en in de tweepersoonslift sta je op een retro-vloerbedekking. Lampionnen die heel langzaam naar boven en beneden bewegen, maken het geheel hip. Mady Wigleven is niet alleen ‘in de wolken’ met de nieuwe inrichting, maar ook met de nieuwe naam: Garuda, met een u.

De zaak heeft een totaaloppervlakte van 600 vierkante meter. Mady en Sophie vertellen verder: “Er is ruimte voor 187 couverts, verdeeld over vijf verdiepingen. Je hebt de begane grond en de tussenverdieping, die uitzicht hebben op de keuken. Is ook leuk voor de mensen die voorbijlopen, die zien dan onze knappe koks en de dynamiek van alle mensen die aan het werk zijn. Die gezelligheid is een stukje entertainment. Vanaf de Heulstraat zie je de mensen in de keuken werken en vanaf de Kneuterdijk zie je mensen dineren.”

In Garuda, met een informele ontvangstbalie, geeft Sophie Hadjidakis leiding aan ‘een man of veertig’, beduidend meer dan in het oude Garoeda. “Mensen meldden zich al snel aan om hier te komen werken. We hebben een meganetwerk.

Garuda is zeven dagen per week open voor lunch en diner. Chef Agus van de Ron Gastrobars Indonesia levert alle ideeën, recepten en ingrediënten. Garuda heeft ook z’n eigen chef. Je bent bij ons lekker een avondje uit, mooi glas wijn erbij, je zit prachtig en krijgt goede service.”Adoeh, ze zijn weer gelukkig samen: Den Haag en Garuda, ‘half ooievaar, half adelaar’.

www.gastrobargaruda.nl