De cocktailshaker rammelt erop los. Het is vrijdagmiddag en restaurant Encore by Simonis stroomt langzaam vol. Twee heren aan de bar wachten op hun eldorado negroni.

Verderop krijgt een groep gasten sushi en tempura voorgeschoteld. “Mmm, deze spicy tuna maki is echt lekker,” zegt iemand. Alain Simonis is net binnen. Met een grijskleurig pak over zijn arm groet hij wat gasten en de jongens in de keuken. Daarna loopt hij met een fles San Pellegrino onder zijn arm naar het achterste gedeelte van de zaak. “Kunnen we even rustig praten.”

POP of the Year-award

Sinds Alain’s vader Allie en oom Herman de zaak van opa Albert overnamen, heeft de familie niet stilgezeten. In totaal dragen zeven viswinkels en -restaurants verspreid over de stad de naam Simonis. Alain Simonis heeft de leiding over de restaurants Encore en Catch, beide gelegen aan de Tweede Haven in Scheveningen. Eind vorig jaar ontving Simonis aan de Haven van de culinaire gids GaultMillau de landelijke POP of the Year-award voor het meest toegankelijke en populaire adres waar beleving centraal staat.

Alain Simonis glimlacht als we vragen naar de succesfactoren. “Vis en familie.” Eerst de vis. “We hebben een slogan: vis moet betaalbaar, makkelijk en snel te maken zijn. Dat zie je bij Simonis aan de Haven, maar ook bij Catch. Daar houden we het zo puur mogelijk.

Bij andere horeca zie je vaak ondefinieerbare gerechten op je bord. Schuimpjes, moussejes. De meeste mensen willen niet ingewikkeld eten. Bij Encore is de kaart internationaal georiënteerd, ook veel vis trouwens met een knipoog naar de Aziatische keuken.”

Familieband

Dat er een sterke familieband is, is bij Simonis ontegenzeggelijk waar. Aan het hoofd van elk restaurant staat een Simonis. Het werkt goed, volgens Alain. “Fouten worden bij ons op een natuurlijke manier opgelost. Wij zullen achter elkaar blijven staan. Beslissingen kunnen daardoor trager gaan, maar het maakt het einddoel zekerder.”

Zodoende zijn Catch en Encore erbij gekomen. “Je kunt niet met z’n allen bij Simonis aan de Haven staan. In het begin waren er twee gezinnen om te voeden, nu zijn het er zeven.”

Catch

Catch, het klassieke visrestaurant, is inmiddels een begrip in Nederland. Voor Encore moest iets meer moeite worden gedaan. “Mensen die hier voor de eerste keer binnenstappen, denken soms: wat een chique boel! Of: is dit een high end nachtclub waar alleen kaviaar wordt gegeten?

Kijk, je ontkomt er niet aan dat je door de wijnkasten moet lopen en dan meteen die grote bar ziet. Sommige mensen vinden dat redelijk imponerend.”

Daarom bedacht Alain toegankelijke evenementen met een thema, zoals ‘Motown’, ‘Soul Diva’s’ en ‘Encore houdt van Hazes’. Is hij zelf fan van Hazes? “Nou ja, laat ik het zo zeggen: ik weet waar mensen van houden. Concerten met Xander de Buisonjé, Jeroen van der Boom en Martijn Fisher zitten altijd vol.

Xander de Buisonjé

Een Hollandse, beetje volkse avond is dan niet wat je verwacht in een Aziatisch georiënteerd restaurant. Maar stiekem vinden mensen het heel leuk.” En, merkt Simonis: mensen gebruiken de evenementen vaak om een verjaardag of een jubileum te vieren. “Je moet niet vergeten: een feestje kost altijd voorbereidingen. Boodschappen doen, je huis opruimen, koken, dingen klaarzetten en dan nog de afwas. Gasten kunnen hier hun eigen feestje maken. Eten kan à la carte en meestal rekenen we niks voor de optredens. Tenzij hier een grote naam staat natuurlijk. Xander de Buisonjé kost serieus geld.”

Datzelfde geldt voor ‘Dining with the stars’ met namen als Glennis Grace, Trijntje Oosterhuis, René Froger en Tino Martin. “Tino is nu heel populair. Voor een kaartje vragen we zestig euro. Dat lijkt misschien veel geld, maar je krijgt er wel een bijna privé-optreden voor van een halfuur.

Daaromheen is er van half zeven tot half twaalf muziek. Ter vergelijking: in het Olympisch Stadion geeft Martin voor hetzelfde bedrag een show, maar dan sta je wel tussen tienduizend mensen op een veld. Hier is het intiemer, kun je zitten. En dat in combinatie met eten, dat gebeurt niet zoveel in Den Haag.” Simonis boekt sommige muzikanten wel 25 keer per jaar. Grinnikend: “Tegen mijn vrouw zei ik laatst nog: ‘Ik lijk wel een boekingskantoor’.”

Naast de thema-events is er ook nog ‘Sushi Monday’, waar je 12,50 euro betaalt voor een bijzondere sushirol die normaal zo’n 25 euro kost. “Maandag is een moeilijke dag voor de horeca. Maar sinds we de sushi-avond houden, zitten hier minimaal 250 mensen. En dat trekt ook weer bezoekers. Omdat het zo gezellig druk is.”

Simonis aan de Haven wordt vijf keer zo groot

Momenteel investeert het bedrijf in een nieuw plan: Beach House Scheveningen, gelegen op de hoek van de Visafslagweg en de Vissershavenweg. De nieuwbouw, die deel uitmaakt van de herontwikkeling van het Noordelijk Havenhoofd, bestaat uit drie horecalagen en twintig appartementen. “Dit jaar zal de gemeente knopen doorhakken. Wij weten in elk geval al wat we willen. Simonis aan de Haven, inclusief winkel, wordt vijf keer zo groot als nu.”

Voor de derde etage heeft Simonis iets luxers in gedachte: een chique strandtent met op het opgespoten duinlandschap een terras dat uitkijkt over zee. Hij heeft het voor het gemak Catch 2.0 genoemd. Inclusief de terrassen kunnen ze zo’n vijftienhonderd mensen bedienen.

Goede viseters

Een belangrijke doelgroep voor Catch 2.0 – dat in 2024 wordt opgeleverd – zullen expats zijn, denkt Simonis. “De helft van het voetbalteam van mijn zoon bestaat uit expatjongens. Je ziet dat deze stad steeds internationaler wordt, daar willen we met Catch 2.0 op inspelen. Den Haag is er wel klaar voor. Fransen, Spanjaarden, Italianen, het zijn allemaal goede viseters.”

www.simonisvis.nl

Naschrift: dit artikel is nog voor de coronacrisis gemaakt voor het magazine Bij Ons In De Residentie. Om horeca zoals restaurants Encore en Catch een steun in de rug te geven, publiceren we juist nu dit verhaal.